Główny // Kliniki

Objawy migdałków gardłowych: jak rozpoznawać i jak leczyć?

TREŚĆ:

→ Przyczyny zapalenia gruczolaka
→ Objawy migdałków gardłowych u dzieci
→ Diagnostyka
→ Objawy migdałków gardłowych u dorosłych
→ Leczenie
→ Usuwanie adenoidów
→ Zapobieganie
→ Wideo: Usuwanie adenoidów
Tkanka limfatyczna, która chroni obszar nosogardzieli, jest najbardziej podatna na infekcje, ponieważ często dostają się tam z pokarmem przyjmowanym lub podczas oddychania. Wszystkie drobnoustroje przechodzące przez pęcherzyki natychmiast zatrzymują się i szybko niszczą. Ale ponieważ u małych dzieci układ odpornościowy jeszcze się nie wzmocnił, nie ma czasu, aby rozpoznać i zniszczyć nowe patogeny, dlatego często staje się zapalna.

Przyczyny zapalenia gruczolaka

Zmiany patologiczne w tkance limfoidalnej mogą pojawić się z różnych powodów, ale zasadniczo można je podzielić na 3 grupy:

1. Zaburzenia podczas ciąży i podczas porodu

Bardzo często objawy migdałków u dzieci pojawiają się z powodu zakażenia matki w pierwszym trymestrze ciąży. Eksperci wyjaśniają, że w tym okresie formowanie się wszystkich narządów odbywa się na płodzie. Wraz z przenikaniem infekcji do organizmu matki, proces ten jest zakłócany iw związku z tym występuje nienormalny wzrost lub wzrost tkanki limfatycznej nienarodzonego dziecka.

Ponadto, jeśli kobieta w ciąży przyjmuje dużo leków, może to negatywnie wpływać na rozwój migdałków dziecka.

Jeśli podczas porodu dziecko dozna urazu głowy, staje się podatne na przeziębienie. Kiedy w chwili narodzin dziecko przez długi czas nie ma wystarczającej ilości tlenu, będzie podatne na zakaźne patogeny. Infekcje dróg oddechowych spowodują wzrost tkanki limfoidalnej.

1. Zaburzenia odporności u dzieci

Okres, w którym odporność dziecka powinna być silniejsza, rozpoczyna się w wieku 3 lat i kończy się w okresie dojrzewania. Jeśli z biegiem lat dzieci mają poważne procesy patologiczne w nosogardzieli, takie jak ropne zapalenie migdałków, zapalenie zatok, zapalenie gardła itp., Mogą one powodować zwiększenie liczby migdałków gardłowych.

Po 14 roku życia tkanka limfatyczna jest zmniejszona, więc migdałki są bardzo rzadkie u dorosłych.

Jeśli dziecko ma predyspozycje do alergii, jego migdałki zwiększą się, gdy pojawią się pierwsze reakcje alergiczne. Również przewlekłe przeziębienia prowadzą do tego, że tkanka limfoidalna zmienia strukturę, rośnie w nosogardzieli, blokując światło jamy nosowej i gardła.

Objawy migdałków gardłowych u dzieci

Wzrost tkanki limfoidalnej nie jest procesem jednodniowym, ale zawsze charakteryzuje się długim przedłużonym kursem, który rozwija się stopniowo, ale ma negatywny wpływ nie tylko na obszar nosogardzieli, ale także na cały organizm.

Dlatego objawy adenoidów można podzielić na 2 grupy:

Stopniowy wzrost stężenia adenoidów prowadzi do zablokowania dostępu powietrza do nosogardzieli. W rezultacie dziecko szybko się męczy, staje się senne, rozdrażnione, marudne. Brak tlenu negatywnie wpływa na rozwój umysłowy dziecka, słabo pamięta informacje, nie może się skoncentrować.

Zrozum, że dziecko zaczęło rozpalać migdałki, jest to możliwe dzięki różnym objawom. Na początku dzieciom trudno jest oddychać przez nos i zaczynają węszyć we śnie, chrapią, często oddychają przez usta. Jeśli zakaźny patogen przyłącza się w procesie wzrostu tkanki limfoidalnej, wówczas u dziecka zaczyna się katar. Powiększony migdałek prowadzi do utraty słuchu, głosu nosowego lub zmiany tonu głosu.

Jednak najważniejszym objawem, którego nie można zignorować, jest szkielet twarzy z adenoidem. Jeśli dziecko ciągle oddycha przez usta, jego twarz jest rozciągnięta, górna szczęka jest zwężona, pojawiają się deformacje zgryzu, usta nie zamykają się. Brakuje tego objawu, rodzice potępiają swoje dziecko do całkowitej deformacji twarzy, która pozostanie na całe życie.

Diagnoza adenoidów

Można podejrzewać powiększoną tkankę limfatyczną u dziecka zarówno przez objawy kliniczne, jak i obiektywne metody diagnostyczne. Początkowo ENT zwraca uwagę na zmianę głosu dzieci, pojawienie się przekrwienia błony śluzowej nosa. Wykazuje również przekrwienie nosa bez nieżytu nosa. W przewlekłym zapaleniu gruczołu krokowego dziecko ma twarz twarzową.

Z obiektywną diagnozą laryngologiczną:

• Namacuje zewnętrzny stan nosogardzieli, bada jamę ustną palcem wskazującym;
• Rhinoscope bada tylną część gardła;
• Endoskop bada stan nosogardzieli.

Dokonując dokładnej diagnozy, przepisuje się skuteczne leczenie w celu zmniejszenia tkanki limfoidalnej.

Objawy migdałków gardłowych u dorosłych

Jak już wspomniano, migdałki u młodzieży w wieku 13–14 lat prawie całkowicie zanikają i nie działają już tak dobrze, jak u dzieci. Czasami jednak zapalenie migdałków występuje w starszej grupie wiekowej z powodu przewlekłych chorób zlokalizowanych w nosogardzieli.

Główne objawy migdałków gardłowych prawie nie różnią się od objawów choroby u dzieci:

• Nasila się oddychanie przez nos;
• Kłopoty z bólem głowy;
• Zmniejszona wydajność;
• Pogorszenie słuchu itp.

Nie można rozpoznać migdałków gardłowych u dorosłych bez rhinoscope. Struktura nosogardzieli różni się od struktury nosowej, dlatego ręczne badanie jamy ustnej będzie niedoinformowane.

Leczenie migdałków gardłowych

W zależności od stopnia wzrostu tkanki limfoidalnej, częstotliwości nawracającego zapalenia migdałków i patologicznego zaburzenia struktury migdałków gardłowych, laryngolog będzie w stanie przepisać jedną z 2 głównych metod terapii:

W leczeniu adenoidów metodami zachowawczymi stosuje się skuteczne leki, które pomagają zmniejszyć wzrost tkanki limfoidalnej w początkowej fazie patologicznej zmiany w jej strukturze. Aby przepisać leki, ENT ocenia następujące czynniki:

• Ile powiększają migdałki (konserwatywna metoda terapii będzie skuteczna tylko w przypadkach przerostu stopnia 1-2);
• Czy są jakieś przewlekłe stany zapalne tkanki (obrzęk, przekrwienie, ból);
• Jak bardzo gruczoł radzi sobie z jego funkcją (normalnie powinien niszczyć infekcje spadające na tkankę limfoidalną).

Jeśli dziecko zastosuje się do zaleceń lekarza, migdałki zmniejszą się z czasem i operacja nie będzie konieczna.

Główne leki przepisywane w leczeniu migdałków to:

• Leki przeciwhistaminowe

Wyznaczony, gdy pacjent ma predyspozycje do reakcji alergicznych. Blokują stany zapalne i alergie w nosogardzieli. Ponadto leki przeciwalergiczne łagodzą obrzęki, zmniejszają stan zapalny, usuwają ból i katar (jeśli występuje).

Najczęstszymi lekami są pipolfen, suprastin, diazolina itp. Jednak niektóre leki powodują senność, dlatego podczas leczenia lekami przeciwhistaminowymi konieczne jest przestrzeganie dokładnej dawki.

W leczeniu adenoidów stosuje się miejscowo krople, które niszczą mikroorganizmy. Takie leki pomagają tkance limfoidalnej radzić sobie z ich funkcjami. Często ENT wyznacza protargol, collargol. Fundusze te są wykonane ze srebra, które spowalnia aktywność życiową mikroorganizmów.

Potrzebny do zwiększenia zdolności układu odpornościowego do zwalczania infekcji. Istnieje wiele skutecznych grup witamin, które pozytywnie wpływają na układ odpornościowy.

W celu wzmocnienia układu odpornościowego i zmniejszenia zmian patologicznych w migdałkach, laryngologiczny przepisuje ogrzewanie (na przykład za pomocą ultradźwięków).

Usuwanie migdałków gardłowych

Stosowanie leczenia chirurgicznego adenoidów jest uzasadnione w rzadkich przypadkach i wymaga ostrożnego podejścia do wyboru metody usuwania przerośniętej tkanki limfoidalnej. Zasadniczo operacja jest pokazana w takich przypadkach:

• Jeśli leczenie zachowawcze nie daje pozytywnych wyników, chociaż trwa to długo;
• Gdy migdałki rosną do 4 stopni, zachodzą całkowicie lub prawie całkowicie na nosogardziel. W tym przypadku dziecko stale traci wystarczającą ilość tlenu, co prowadzi do uduszenia, zaburzeń układu sercowo-naczyniowego, nieprawidłowego metabolizmu;
• Jeśli migdałki są tak patologicznie zmienione, stają się źródłem rozprzestrzeniania się zakaźnych patogenów.

Jeśli dziecko lub osoba dorosła będzie musiała przejść operację usunięcia tkanki limfoidalnej, przed operacją specjaliści wykonają różne testy:

1. Zbadaj jamę nosową i usta, aby wyeliminować skutki uboczne po zabiegu. Takie badanie zmniejsza ryzyko niepożądanych reakcji ciała. Przy pomocy endoskopu lekarz bada nosogardziel w celu określenia ilości przerośniętej tkanki limfatycznej, aby zrozumieć, jak duża będzie objętość interwencji chirurgicznej.
2. Dodatkowo przepisywane są badania krwi i moczu.

Jeśli pacjent może być operowany, wykonuje się go w oddziale szpitalnym lub ambulatoryjnym szpitala. Ogólnie rzecz biorąc, usunięcie migdałków to dość prosta procedura, która jest wykonywana w znieczuleniu miejscowym lub tymczasowym znieczuleniu ogólnym.

Do operacji użyj gruczolaka, urządzenia, którego czubek wykonany jest w formie noża w kształcie pierścienia. Po usunięciu migdałków dziecko zostaje wypisane po kilku godzinach. Wyjątkiem są pacjenci, u których krwawienie zaczęło się po operacji lub części usuniętej tkanki znajdowało się w układzie oddechowym.

Okres pooperacyjny wynosi około 7 dni. Pacjent powinien trzymać się łóżka przez kilka dni, nie pić gorącej wody i jeść gorących posiłków. Cała żywność jest wcierana przez sito. Nie zaleca się fizycznego obciążania ani gwałtownych ruchów.

Surowo zabrania się wykonywania operacji usuwania adenoidów u pacjentów z takimi zmianami patologicznymi:

• Hemofilia, białaczka, ciężka choroba krwi, która doprowadzi do krwawienia po zabiegu itp.;
• Choroby układu sercowo-naczyniowego;
• Powiększony gruczoł grasicy, który może wywołać obrzęk nosogardzieli;
• Choroby zakaźne ostrego przebiegu (zapalenie płuc, zapalenie oskrzeli).

Zapobieganie migdałkom gardłowym

Aby zminimalizować ryzyko rozwoju zapalenia migdałków gardłowych, konieczne jest przestrzeganie prostych zasad zapobiegania:

• Aby zrobić wszystko, aby uspokoić ciało, zwiększyć zdolność układu odpornościowego do zwalczania różnych zakaźnych bakterii (regularne ćwiczenia, świeże powietrze itp.);
• Jedz dobrze, wzbogacając dietę w owoce i warzywa, które są korzystne dla całego organizmu. Jeśli nie możesz regularnie jeść pokarmów bogatych w witaminy i minerały, czasami możesz przyjmować multiwitaminę;
• W czasie leczenia przeziębienia i chorób zakaźnych, które rozprzestrzeniają się na górne drogi oddechowe. Nie można prowadzić dusznicy bolesnej, zapalenia zatok i podobnych chorób, aby nie stały się przewlekłe i nie powodowały uporczywego zapalenia migdałków gardłowych.

Ponadto rodzice powinni monitorować stan zdrowia dziecka i przy pierwszych objawach wzrostu migdałków, natychmiast skontaktować się z laryngologiem. Jeśli dziecko często cierpi z powodu przeziębienia, herbatki takie jak echinacea itp. Mogą również pomóc wzmocnić układ odpornościowy, można również podać dziecku lek immunologiczny, rybomunil lub inne leki.

Lepiej jest leczyć migdałki na wczesnych etapach ich rozwoju niż radzić sobie z patologicznie rozszerzoną tkanką limfatyczną, która wymaga chirurgicznego usunięcia.

Adenoidy

W ciele znajdują się grupy komórek, które pełnią pewne wspólne i podobne funkcje, komórki te nazywane są „tkankami”. Są komórki odpowiedzialne za wytwarzanie odporności i tworzenie tzw. tkanka limfoidalna. Z tkanki limfoidalnej składa się całkowicie gruczoł grasicy, który (tkanka) znajduje się w jelicie, w szpiku kostnym. Po otwarciu ust przed lustrem można zobaczyć formacje składające się z tkanki limfatycznej - migdałków - najważniejszych narządów układu limfatycznego. Te migdałki nazywane są palatynami.
Migdałki podniebienne mogą się powiększać - wzrost ten nazywany jest przerostem migdałków; mogą się zapalić - zapalenie migdałków nazywa się zapaleniem migdałków. Zapalenie migdałków może być ostre i przewlekłe.
Migdałki podniebienne nie są jedynymi formacjami gardłowymi limfatycznymi. Jest inny migdałek, który nazywany jest gardłem. Widzenie go podczas badania jamy ustnej jest niemożliwe, ale wyobrażenie sobie, gdzie się znajduje, jest łatwe. Ponownie, patrząc w usta, widzimy tylną ścianę gardła, wznoszącą się wzdłuż niej, łatwo jest dotrzeć do łuku nosogardzieli, i tam znajduje się migdałek gardłowy.
Migdałek gardłowy, a to już jest jasne, również składa się z tkanki limfoidalnej. Migdałki gardłowe mogą rosnąć, a stan ten nazywany jest „przerostem migdałków gardłowych”.
Wzrost wielkości migdałka gardłowego nazywany jest powiększeniem migdałka gardłowego lub po prostu adenoidem. Znając podstawy terminologii, łatwo jest stwierdzić, że lekarze nazywają zapalenie zapalenia migdałków gardłowych gardła.
Choroby migdałków są dość oczywiste. Procesy zapalne (ból gardła, ostre i przewlekłe zapalenie migdałków) można łatwo wykryć już podczas badania jamy ustnej. W migdałku gardłowym sytuacja jest inna. W końcu nie jest łatwo na to spojrzeć - tylko lekarz (otolaryngolog) może to zrobić za pomocą specjalnego lustra: małe okrągłe lustro z długą rączką wkłada się głęboko w jamę ustną, aż do tylnej ściany gardła, aw lustrze można zobaczyć migdałek gardłowy. Ta manipulacja jest prosta tylko teoretycznie, ponieważ „pchanie” lustra często powoduje „złe” reakcje w postaci pragnienia wymiotów itp.
Jednocześnie specyficzna diagnoza - „adenoidy” - może być wykonana bez nieprzyjemnych badań. Objawy towarzyszące pojawieniu się migdałków są bardzo charakterystyczne i spowodowane są przede wszystkim miejscem, w którym znajduje się migdałek gardłowy. To tam, w okolicy nosogardzieli, po pierwsze, znajdują się otwory (otwory) rurek słuchowych łączących nosogardziel z jamą ucha środkowego, a po drugie, kończą się kanały nosowe.
Wzrost wielkości migdałka gardłowego, biorąc pod uwagę opisane cechy anatomiczne, tworzy dwa główne objawy wskazujące na obecność migdałków, zaburzenia oddychania przez nos i upośledzenie słuchu.
Oczywiste jest, że nasilenie tych objawów będzie w dużej mierze zależne od stopnia wzrostu migdałków gardłowych (otolaryngolodzy odróżniają adenoidy I, II i III stopnia).
Główną, najważniejszą i najbardziej niebezpieczną konsekwencją migdałków gardłowych jest trwałe naruszenie oddychania przez nos. Dostrzegalna przeszkoda w przepływie strumienia powietrza prowadzi do oddychania przez usta, a zatem nos nie może wykonywać swoich funkcji, które z kolei są bardzo ważne. Konsekwencja jest oczywista - nieoczyszczone powietrze dostaje się do dróg oddechowych - nie oczyszczone, nie ogrzane ani nawilżone. I to znacznie zwiększa prawdopodobieństwo zapalenia gardła, krtani, tchawicy, oskrzeli i płuc (zapalenie migdałków, zapalenie krtani, zapalenie tchawicy, zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc).
Ciągle utrudnione oddychanie przez nos odbija się w pracy samego nosa - występuje przekrwienie błony śluzowej nosa, obrzęk nosa, często występują zatoki, zmiany głosu - staje się nosowe. Naruszenie drożności rurek słuchowych z kolei prowadzi do upośledzenia słuchu, częstego zapalenia ucha.
Dzieci śpią z otwartymi ustami, chrapią, skarżą się na bóle głowy, często cierpią na infekcje wirusowe dróg oddechowych.
Wygląd dziecka z migdałkami jest przygnębiający - stale otwarte usta, gęsty smark, podrażnienie pod nosem, chusteczki we wszystkich kieszeniach. Lekarze wymyślili nawet specjalny termin „twarz adenoidalna”.
Zatem migdałki są poważną uciążliwością, a uciążliwością, głównie dla dzieci, jest maksymalny rozmiar migdałka gardłowego w wieku od 4 do 7 lat. W okresie dojrzewania tkanka limfoidalna jest znacznie zmniejszona, ale do tego czasu można już „zdobyć” bardzo dużą liczbę poważnych owrzodzeń - z uszu, z nosa iz płuc. Tak więc, taktyka „poczekaj i zobacz” - powiedzmy, będziemy tolerować do 14 lat, a tam, widzisz, i rozwiąże - jest zdecydowanie błędna. Konieczne jest działanie, zwłaszcza biorąc pod uwagę fakt, że zanik lub redukcja adenoidów w okresie dojrzewania jest procesem teoretycznym, aw praktyce zdarzają się przypadki, w których migdałki muszą być leczone przez 40 lat.

Jakie czynniki wpływają na wygląd migdałków?

• Dziedziczność - przynajmniej, jeśli rodzice cierpieli na migdałki, dziecko w takim czy innym stopniu również będzie musiało zmierzyć się z tym problemem.
• Choroby zapalne nosa, gardła, gardła - i wirusowe infekcje dróg oddechowych i odra, koklusz i szkarłatna szkarłat, ból gardła itp.
• Zaburzenia odżywiania - zwłaszcza przekarmianie.
• Tendencja do reakcji alergicznych, wrodzona i nabyta niewydolność odpornościowa.
• Naruszenie optymalnych właściwości powietrza, którym oddycha dziecko, jest bardzo ciepłe, bardzo suche, dużo kurzu, domieszka szkodliwych substancji (warunki środowiskowe, nadmiar chemii gospodarczej).

Tak więc działania rodziców mające na celu zapobieganie migdałkom gardłowym są zredukowane do korekty, a nawet lepiej, do początkowej organizacji stylu życia, który przyczynia się do normalnego funkcjonowania układu odpornościowego - żerowania na apetycie, wysiłku fizycznego, twardnienia, ograniczania kontaktu z kurzem i chemikaliami domowymi.
Ale jeśli są adenoidy, należy je leczyć - konsekwencje są zbyt niebezpieczne i nieprzewidywalne, jeśli nie są zakłócane. Jednocześnie najważniejsza jest korekta stylu życia, a dopiero potem środki terapeutyczne.
Wszystkie metody leczenia migdałków dzielą się na konserwatywne (jest ich wiele) i operacyjne (on jest jednym). Konserwatywne metody często pomagają, a częstotliwość pozytywnych efektów jest bezpośrednio związana ze stopniem adenoidów, co jednak jest dość oczywiste: im mniejszy migdałek gardłowy, tym łatwiej jest uzyskać efekt bez pomocy operacji.
Wybór metod konserwatywnych jest świetny. To i wzmacnianie środków (witamin, środków immunostymulujących) i mycie nosa specjalnymi roztworami oraz wkraplanie szerokiej gamy środków o właściwościach przeciwzapalnych, przeciwalergicznych i przeciwbakteryjnych.
Jeśli konserwatywne metody nie pomagają - w porządku obrad pojawia się pytanie o operację. Operacja usuwania migdałków nazywana jest adenotomią. Nawiasem mówiąc, i to jest zasadniczo ważne, wskazania do adenotomii są określone nie przez wielkość przyrostów gruczołowych, ale przez specyficzne objawy. W końcu, ze względu na specyficzne cechy anatomiczne konkretnego dziecka, zdarza się również, że migdałki stopnia III tylko umiarkowanie zakłócają oddychanie przez nos, a migdałki stopnia I prowadzą do znacznego zmniejszenia słuchu.

Co musisz wiedzieć o adenotomii:

• Istotą operacji jest usunięcie powiększonego migdałka gardłowego.
• Operacja jest możliwa w znieczuleniu miejscowym i ogólnym.
• Operacja jest jedną z najkrótszych: 1-2 minuty, a proces „cięcia” - kilka sekund. Specjalny nóż w kształcie pierścienia (adenotomia) jest wkładany do obszaru nosogardzieli, dociskany do niego, iw tym momencie tkanka gruczołowa wchodzi w pierścień adenotomiczny. Jeden ruch ręki - usunięto adenoidy.

Prostota operacji nie świadczy o bezpieczeństwie operacji. Mogą wystąpić komplikacje spowodowane znieczuleniem, krwawieniem i uszkodzeniem nieba. Ale to wszystko dzieje się rzadko.
Adenotomia nie jest operacją nagłą. Pożądane jest przygotowanie się do tego, przejście przez normalny egzamin itp. Operacja jest niepożądana podczas epidemii grypy po ostrych chorobach zakaźnych.
Okres rekonwalescencji po operacji jest szybki, no, z wyjątkiem 1-2 dni, wskazane jest, aby nie „jeździć” bardzo i nie jeść solidnie i gorąco.
Zwracam uwagę na fakt, że niezależnie od kwalifikacji chirurga, usunięcie migdałka gardłowego jest całkowicie niemożliwe - przynajmniej coś pozostanie. I zawsze istnieje możliwość, że migdałki pojawią się (rosną) ponownie.
Ponowne pojawienie się migdałków to powód do poważnego myślenia rodziców. I w ogóle ten zły doktor „dostał”. I że wszyscy lekarze, razem wzięci, nie pomogą, jeśli dziecko jest otoczone pyłem, suchym i ciepłym powietrzem, jeśli dziecko jest karmione perswazją, jeśli telewizor jest ważniejszy niż chodzenie, jeśli nie ma aktywności fizycznej, jeśli. Jeśli mamie i tacie łatwiej jest zabrać dziecko do laryngologa, niż rozstać się z ulubionym dywanem, zorganizować hartowanie, uprawiać sport, wystarczający pobyt na świeżym powietrzu.

Autor wyraża szczerą wdzięczność dla otolaryngologa dziecięcego, kandydata nauk medycznych Natalii Andreevny Golovko za pomoc doradczą w przygotowaniu materiału.

W wieku 14 lat usunięto mi migdałki.

Usuwanie adenoidów! Nasze doświadczenie

Dziękuję bardzo za post. Mamy usługę VHI w Instytucie Badawczym Pediatrii. Spróbuję zarejestrować się u tego lekarza na konsultację. Mamy 1-2 stopnie. Gdy zaostrzenie ma miejsce 2-3, ale podczas leczenia powraca do 1-2. Ale często chorujemy. Raz w miesiącu przez tydzień po prostu siedzieć w domu z smarkami. W przypadku każdej choroby sprawdzamy słuch dla LORA jakimś lekiem. Spaliliśmy laserem migdałki i natychmiast rozpoczęliśmy zapalenie oskrzeli. Obawiam się, że nie zrobiłem drugiego kursu.

Oh, jestem dla ciebie taki szczęśliwy!

Od frazy „usłysz, ale bardzo głośno” już gęsia skórka! Nie daj Boże, żebyś całkowicie zapomniał o tych otitach.

usunięcie adenoidów w 1g.10 miesięcy.

w tym wieku nie jest usuwany. po 3 latach zwykle. tak i drugi stopień nie jest krytyczny

nasza historia o adenoidach, ich skutkach i sposobie ich usunięcia. sooo wiele liter

Zdrowie twojej dziewczyny! Thing Nie rozumiem jednej rzeczy, wszyscy zostali zabrani do ogrodu tak szybko po tym, jak cierpieli na choroby... ogród jest źródłem wszystkich infekcji i wirusów, organizm potrzebuje do odzyskania po co najmniej kolejnym tygodniu! Te same adenoidy.

Dziękuję za udostępnienie! Sądząc po oddziale dla 5 * 2 osób, byłeś operowany w starym budynku. Usunęliśmy 2 tygodnie temu. A kto był twoim lekarzem? I nie udostępniaj kontaktów osteopatii?

O naszym usuwaniu migdałków i „cudownego” kardiologa!

och, Yul, jak ta namiętność... Dzięki Bogu wszystko poszło i niech Bóg ci tego nie powtórzy! Nigdy więcej chorych

Nie przyjeżdżałem tu przez rok, a potem zobaczyłem twój post, teraz mamy operację, o której mówisz, powiedz mi, co robiłeś, aby odzyskać? może dodam coś do naszego leczenia, och, nie chcę wysyłać do tego Katuszki.

Najważniejsze jest, oczywiście, wszystko się skończyło, ale czy wszystko jest w porządku? sprawdź to bratanek też zrobił szczerze, po operacji powiedział horrory? jak i co tam dotarł

Komarowski. Opis prawie wszystkich chorób dziecięcych. Wirusowe i bakteryjne. Zwłaszcza dla myślących przeciwników szczepień.

Nie szczepię mojego dziecka, z wyjątkiem dwóch inaktywowanych polio. O chorobach, o których mówi się w artykule w trakcie kursu, myślę jak wiele innych antyprywatnych, ale po rozważeniu wszystkich za i przeciw, wyciągnąłem wnioski dla siebie. Dla innych nie wspinam się. Co ci doradzam

Komarowski. Opis prawie wszystkich chorób dziecięcych. Wirusowe i bakteryjne. Zwłaszcza dla myślących przeciwników szczepień.

Ofiary szczepień (wzięte z VKontakte) nie są przedmiotem kontrowersji, wystarczy je przeczytać.

Cześć Przyszedłem tu nie przez przypadek, szukałem reakcji na szczepienia i trafiłem tutaj. W tej chwili byłem chory. Wczoraj podczas badania lekarskiego kazali mi dostać szczepionkę przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby (dosłownie sprawiłem, że nie mogę pisać przez długi czas, generalnie mówili, że badanie lekarskie nie będzie ważne, jeśli tego nie zrobię) jako dziecko, zapisałem to w mojej pamięci, ponieważ to nie jest dobra reakcja był w miejscu wstrzyknięcia, lekarze nie wiedzieli i nie twierdzili, czy należy to czy nie, czy to możliwe, aby to powtórzyć DOSTARCZONE Nie zostawili siedzieć w pobliżu biura, aby czekać na reakcję, siedzieli czekając pół godziny, lekarz wyszedł i spojrzał na gardło przy obrzęku karstva pić i puścić. Pierwszego dnia WSZYSTKIE ręce były bardzo bolesne, dziś jest biegunka drugiego dnia i jest bardzo chora. Nie wiem co robić, przeglądam wszystko, czytam i się boję. Istnieje już wiele stron z prolazilem, a każda z nich jest gorsza od poprzedniej. Przy okazji, mam 25 lat, więc warto pomyśleć o dzieciach, które teraz zrobią szczepionkę, czy nie, jeśli nie podam jej, zadzwonię po karetkę. Jeśli ktoś napotkał tę odpowiedź.

Och, bolesny temat. Nie podaję żadnych preferencji, młodszy atopowy, ale nie ma przeciwwskazań do tego. Pewnego dnia stworzyłem post z prośbą o pomoc w legalnym odmowie szczepień i dostaniu się do gimnazjum, więc jedna pani stała się sooooy. Wczoraj kopałem to przez cały wieczór Natknąłem się na link od kolegów z klasy ze zdjęciami dzieci dotkniętych szczepieniami, spojrzałem na problemy skórne (z tym, na co cierpimy) - aż do 3 nocy nie mogłem zasnąć Cyna, myślałem, że mamy ciężki przypadek, okazuje się, że po prostu łatwo Pancake Blin-n t słowa!

Wcześniej nie było żadnego DTP. Nie było takiej szczepionki. i nie dodawał do szczepionki Konserwant - merthiolate, który jest inaczej nazywany: Tiomersal, Timerosal. Który jest organometalicznym związkiem rtęci

Związki glinu nie były dodawane do szczepionek. i inne metale ciężkie!

OSOBISTE, ZADAWANE W KLINICIE, ABY PRZECZYTAĆ SKŁAD SZCZEPIONEK - WSZYSTKO, KTÓRE PISEMO W INTERNECIE BYŁO PRAWDĄ.

Adenoidy u dzieci. Objawy i leczenie adenoidów u dziecka

Adenoidy (gruczoły) są wadliwymi zmianami w migdałku gardłowym. Zwykle występują po zakażeniach (odra, szkarlata, grypa, błonica) lub są dziedzicznymi wadami. Częściej u dzieci w wieku 3-10 lat.

Twoje dziecko nie wychodzi z zasmucającego i ciągle siedzącego w szpitalu? Jest możliwe, że wzrost migdałków nosowo-gardłowych, innymi słowy - roślinność gruczolakowata, jest podstawą problemów zdrowotnych. Będzie to kwestia jednego z najpopularniejszych problemów medycznych spośród tych, z którymi boryka się większość rodziców dzieci w wieku przedszkolnym: usunięcie lub nie usunięcie migdałków.

Objawy migdałków gardłowych

Wydaje się, że choroba jest powolna, nie rzucająca się w oczy: czy w ogóle istnieje choroba? Najczęściej adenoidy objawiają się tym, że dziecko często jest przeziębione, a rodzice często muszą „siedzieć na liście chorych”, co z czasem powoduje problemy w pracy. W większości przypadków ta sytuacja sprawia, że ​​konsultujesz się z lekarzem. Ogólnie rzecz biorąc, powody kontaktu z otolaryngologiem na temat migdałków gardłowych zasługują na omówienie ich osobno. Są bardzo nietypowe.

Na przykład drugim najczęstszym powodem udania się do lekarza jest spontaniczne niezadowolenie babci, która przybyła ze wsi, z oddechem dziecka. Cóż, nie podoba mi się to. Potem następuje przypadkowa identyfikacja w nosogardzieli czegoś niezrozumiałego podczas badania zawodowego w przedszkolu. I tylko na czwartym miejscu do lekarza prowadzą skargi natury medycznej. Nawiasem mówiąc, ten szczególny kontyngent, który okazuje się być dopiero na czwartym miejscu pod względem skierowania do lekarza, zasługuje na prawdziwą uwagę.

„Gołym okiem” nie ma widocznych migdałków - tylko lekarz laryngologiczny może zbadać ciało migdałowate nosowo-gardłowe specjalnym lustrem.

Niektóre z nich powodują wiele problemów. Chociaż pierwotnie miał chronić. Migdałki lub migdałki nosowo-gardłowe utrzymują pierwszą linię obrony przed drobnoustrojami - te, które dążą do wejścia do ciała z powietrzem wdychanym przez nos. Po drodze jest tylko rodzajem filtra w postaci migdałków. Wytwarza specjalne komórki (limfocyty), które neutralizują mikroorganizmy.

Ten niespokojny organ reaguje na każde zapalenie. Podczas choroby migdałki zwiększają się. Kiedy proces zapalny mija, wracają do normy. Jeśli różnica między chorobami jest zbyt krótka (tydzień lub mniej), migdałki nie mają czasu na zmniejszenie się, są stale zapalne. Taki mechanizm („nie ma czasu przez cały czas”) prowadzi do tego, że migdałki rozszerzają się jeszcze bardziej. Czasami „pęcznieją” do tego stopnia, że ​​prawie całkowicie pokrywają nosogardziel. Konsekwencje są oczywiste - trudności w oddychaniu przez nos i zaburzenia słuchu. Jeśli nie zostaną one zatrzymane w odpowiednim czasie, migdałki mogą powodować zmiany w kształcie twarzy, ukąszenie, skład krwi, skrzywienie kręgosłupa, zaburzenia mowy, czynność nerek i nietrzymanie moczu.

Kłopoty adenoidów dostarczają z reguły dzieciom. W okresie dojrzewania (w wieku 13–14 lat) tkanka gruczołowa niezależnie zmniejsza się do niewielkiego rozmiaru, a życie nie komplikuje się. Ale to jest, jeśli od samego początku problem, który się pojawił, był traktowany profesjonalnie. Zazwyczaj błędy zaczynają się od momentu diagnozy.

Adenoidy lub bardziej poprawnie - wegetacje gruczolakowate (przyrosty gruczolakowate) - szeroko rozpowszechniona choroba u dzieci od 1 roku do 14-15 lat. Najczęściej występuje w wieku od 3 do 7 lat. Obecnie istnieje tendencja do identyfikowania migdałków u dzieci w młodszym wieku.

Objawy migdałków gardłowych

- Dziecko oddycha przez usta, które często jest dla niego otwarte, zwłaszcza w nocy.

- Brak zimna, ale oddychanie przez nos jest trudne.

- Przewlekły nieżyt nosa, który jest trudny do leczenia.

Co jest obarczone adenoidami?

Upośledzenie słuchu. Zwykle różnica między zewnętrznym ciśnieniem atmosferycznym a ciśnieniem wewnętrznym w jamie ucha środkowego jest regulowana przez rurkę słuchową (Eustachiusza). Powiększony migdałek nosowo-gardłowy blokuje ujście rurki słuchowej, utrudniając swobodny przepływ powietrza do ucha środkowego. W rezultacie błona bębenkowa traci swoją mobilność, co znajduje odzwierciedlenie w wrażeniach słuchowych.

Dość często u dzieci z powodu przerośniętych migdałków słuch jest osłabiony. Nie należy obawiać się takich naruszeń, ponieważ są one doskonałe, gdy tylko przyczyna zostanie wyeliminowana. Utrata słuchu może być różna. Gdy migdałki - utrata słuchu do umiarkowanego nasilenia.

Możliwe jest sprawdzenie, czy dziecko ma uszkodzenie słuchu nawet w domu za pomocą tak zwanej mowy szeptanej. Zazwyczaj osoba słyszy szepty po pokoju (sześć metrów lub więcej). Kiedy twoje dziecko jest zajęte graniem, spróbuj zadzwonić do niego szeptem z odległości co najmniej sześciu metrów. Jeśli dziecko cię usłyszało i odwróciło się, jego słuch jest w normalnym zakresie. Jeśli nie odpowiedziałeś, zadzwoń ponownie - może dziecko jest zbyt pasjonujące się grą, a problem w tej chwili nie jest wcale utratą słuchu. Ale jeśli cię nie słyszy, podejdź trochę bliżej - i tak dalej, aż dziecko na pewno cię usłyszy. Poznasz odległość, z której dziecko słyszy szeptaną mowę. Jeśli odległość ta jest mniejsza niż sześć metrów i jesteś pewien, że dziecko nie zareagowało na twój głos, a nie dlatego, że był zbyt uniesiony, a mianowicie z powodu utraty słuchu, natychmiast skonsultuj się z lekarzem. Pilność ze względu na fakt, że upośledzenie słuchu występuje z różnych powodów (nie tylko z winy migdałków). Jednym z powodów jest zapalenie nerwów. Jeśli zapalenie nerwu właśnie się zaczęło, problem można jeszcze poprawić, ale jeśli się opóźnisz, dziecko może pozostać głuche na całe życie.

Z reguły obserwuje się jednocześnie powiększone migdałki i przerostowe migdałki. Ponadto migdałki u niektórych dzieci są tak powiększone, że prawie się ze sobą zamykają; jasne jest, że dziecko z takimi migdałkami ma problemy z połykaniem pokarmu. Ale najważniejsze jest to, że dziecko nie jest w stanie swobodnie oddychać ani przez nos, ani przez usta.

I często zdarza się, że trudności w oddychaniu sprawiają, że dziecko budzi się w nocy. Budzi się ze strachu przed uduszeniem. Takie dziecko częściej niż inne dzieci jest nerwowe i pozbawione nastroju. Niezbędne jest bezzwłoczne skonsultowanie się z otolaryngologiem, który zdecyduje, kiedy i gdzie usunąć migdałki i przeciąć migdałki.

Zbyt dużo powiększonych migdałków i migdałków może być również przyczyną zwilżania łóżka u dziecka. Jedna lub dwie nocne „kłopoty”, które przytrafiły się dziecku, nie oznaczają moczenia się. Ale jeśli to zjawisko jest stale obserwowane, należy skonsultować się z lekarzem.

Częste przeziębienia. Stałe przeziębienia są związane z tym, że dziecko nie może swobodnie oddychać przez nos. Zwykle błona śluzowa jamy nosowej i zatok przynosowych wytwarza śluz, który „oczyszcza” jamę nosową z bakterii, wirusów i innych patogenów. Jeśli dziecko ma przeszkodę w przepływie powietrza w postaci migdałków, odpływ śluzu jest trudny i powstają korzystne warunki dla rozwoju zakażenia i występowania chorób zapalnych.

Zapalenie gruczołowe - przewlekłe zapalenie migdałków nosowo-gardłowych. Adenoidy, komplikujące oddychanie przez nos, nie tylko przyczyniają się do występowania chorób zapalnych, ale same są dobrym środowiskiem do ataku bakterii i wirusów. Dlatego tkanka migdałka nosowo-gardłowego jest zwykle w stanie przewlekłego zapalenia. Otrzymuje „stałe miejsce zamieszkania” mikroby i wirusy. Powstaje tak zwane skupienie chroniczne, z którego mikroorganizmy mogą rozprzestrzeniać się w organizmie.

Spadek wyników w szkole. Udowodniono, że gdy oddychanie przez nos jest trudne, organizm ludzki traci do 12-18% tlenu. Dlatego dziecko cierpiące na trudności w oddychaniu przez nos z powodu migdałków ma stały brak tlenu, a przede wszystkim cierpi mózg.

Zaburzenia mowy. W obecności adenoidów u dziecka zaburza się wzrost kości szkieletu twarzy. To z kolei może negatywnie wpłynąć na tworzenie mowy. Dziecko nie wymawia pojedynczych liter, ciągle mówi w nosie (gnusavit). Rodzice często nie zauważają tych zmian, ponieważ „przyzwyczajają się” do wymowy dziecka.

Częste zapalenie ucha środkowego. Wzrosty gruczołowe zakłócają normalne funkcjonowanie ucha środkowego, ponieważ blokują jamę słuchową. Stwarza to korzystne warunki dla penetracji i rozwoju infekcji ucha środkowego.

Choroby zapalne dróg oddechowych - zapalenie gardła, zapalenie krtani, zapalenie tchawicy, zapalenie oskrzeli. Wraz ze wzrostem tkanki gruczołowej rozwija się w niej przewlekłe zapalenie. Prowadzi to do ciągłego rozwoju śluzu lub ropy, która spływa do dolnych części układu oddechowego. Przechodząc przez błonę śluzową, wywołują stan zapalny - zapalenie gardła (zapalenie gardła), zapalenie krtani (zapalenie krtani), zapalenie tchawicy (zapalenie tchawicy) i zapalenie oskrzeli (zapalenie oskrzeli).

Są to tylko najbardziej zauważalne i częste naruszenia, które występują w ciele dziecka w obecności roślinności gruczołowej. W rzeczywistości spektrum zmian patologicznych powodujących migdałki jest znacznie szersze. Powinno to obejmować zmiany w składzie krwi, zaburzenia rozwoju układu nerwowego, zaburzenia czynności nerek itp.

Z reguły jeden z tych objawów wystarcza do postawienia diagnozy i przeprowadzenia odpowiednich działań terapeutycznych.

Diagnoza adenoidów

Konieczne jest leczenie migdałków, ponieważ długotrwałe, płytkie i częste oddychanie przez usta powoduje nieprawidłowy rozwój klatki piersiowej i prowadzi do niedokrwistości. Ponadto, ze względu na ciągłe oddychanie przez usta u dzieci, narastają kości twarzy i zębów i powstaje specjalny rodzaj twarzy z adenoidem: usta są w połowie otwarte, dolna szczęka wydłużona i obwisła, a górne siekacze wystają znacząco.

Jeśli uważasz, że Twoje dziecko jest jednym z powyższych objawów, nie zwlekaj, skontaktuj się z lekarzem laryngologiem. W przypadku wykrycia migdałków I stopnia bez wyraźnych zaburzeń oddechowych wykonuje się konserwatywne leczenie migdałków - wkraplanie do nosa 2% roztworu protargolu, przyjmowanie witamin C i D oraz preparatów wapniowych.

Operacja - adenotomia - nie jest konieczna dla wszystkich dzieci i powinna być przeprowadzana zgodnie ze ścisłymi wskazówkami. Z reguły zaleca się interwencję chirurgiczną ze znaczną proliferacją tkanki limfoidalnej (stopień migdałków II-III) lub w przypadku poważnych powikłań, takich jak upośledzenie słuchu, zaburzenia oddychania przez nos, zaburzenia mowy, częste przeziębienia itp.

Fałszywa diagnostyka

Przyczyną nieprawidłowej diagnozy może być nadmierna pewność siebie lekarza laryngologa (dziecko weszło do biura, jego usta były otwarte: „Ach, wszystko jest jasne, są to migdałki. Operacja!”) I brak wiedzy. Fakt, że dziecko nie oddycha przez nos, nie zawsze jest winą migdałków. Przyczyną może być alergiczny i naczynioruchowy nieżyt nosa, odchylona przegroda, a nawet guz. Oczywiście doświadczony lekarz może określić stopień choroby poprzez wymowę, barwę głosu i mowę nosową. Ale nie możesz na to liczyć.

Wiarygodny obraz choroby można uzyskać dopiero po zbadaniu dziecka. Najstarszą metodą diagnozy, która jest jednak najczęściej stosowana w klinikach dziecięcych, jest sonda palcowa. Wespnij się w palce nosogardzieli i poczuj migdał. Procedura jest bardzo bolesna i subiektywna. Jeden palec ma jeden, a drugi ma jeden. Jeden wspiął się: „Och, adenoidy”. A drugi nie czuł niczego: „No, nie ma tam adenoidów”. Dziecko siedzi ze łzami w oczach, a potem nie otwiera ust na drugiego lekarza - to boli. Metoda rhinoskopii tylnej jest również nieprzyjemna - „wbijając” lustro głęboko w jamę ustną (dzieci mają ochotę wymiotować). Rozpoznanie jest ponownie dokonywane głównie na podstawie zdjęcia rentgenowskiego nosogardzieli, co pomaga jedynie określić stopień powiększenia gruczolaka i nie daje wyobrażenia o naturze ich zapalenia i związku z sąsiednimi istotnymi strukturami w nosogardzieli, które w żaden sposób nie mogą zostać uszkodzone podczas operacji. Mogło to nastąpić 30–40 lat temu. Nowoczesne metody są bezbolesne i pozwalają z dużą dokładnością określić, jak duże są migdałki i czy wymagają leczenia chirurgicznego. Może to być tomografia komputerowa lub endoskopia. Rurka (endoskop) jest wkładana do jamy nosowej i podłączana do kamery wideo. Gdy tuba porusza się do wewnątrz, monitor wyświetla wszystkie „tajne” obszary nosa i nosogardzieli.

Same migdałki mogą być mylące. Wspólna sytuacja Kiedy matka z dzieckiem idzie do lekarza? Zazwyczaj tydzień po chorobie: „Doktorze, nie wychodzimy ze szpitala!” Co miesiąc mamy zapalenie spojówek, zapalenie ucha, ból gardła i zapalenie zatok. ” W klinice zrób zdjęcie: migdałki powiększone. (Co jest naturalne podczas procesu zapalnego!) Piszą: operacja. I 2-3 tygodnie po chorobie, jeśli dziecko nie wykryje nowej infekcji, migdałki wracają do normy. Dlatego, jeśli klinika, w której powiedziano ci, że dziecko ma migdałki i musi zostać usunięta, rozważ skonsultowanie się z innym lekarzem. Diagnoza może nie zostać potwierdzona.

Inny częsty błąd: jeśli usuniesz migdałki, dziecko nie zachoruje. To nie jest prawda. Rzeczywiście, stan zapalny migdałków jest poważnym źródłem infekcji. Dlatego też sąsiednie organy i tkanki są również w niebezpieczeństwie - mikroby mogą się tam łatwo przemieszczać. Ale nie można odciąć infekcji nożem. Nadal „czołga się” w innym miejscu: w zatokach przynosowych, w uchu, w nosie. Zakażenie można wykryć, zidentyfikować, przetestować, określić wrażliwość na leki i dopiero wtedy przepisać leczenie z większym prawdopodobieństwem, że choroba zostanie pokonana. Nie usuwają migdałków, ponieważ dziecko jest chore. I tylko wtedy, gdy utrudniają oddychanie przez nos, prowadzą do powikłań w postaci zapalenia zatok, zapalenia zatok, zapalenia ucha.

W przypadku dzieci z ciężkimi chorobami alergicznymi, zwłaszcza z astmą, operacja jest często przeciwwskazana. Usunięcie migdałka nosowo-gardłowego może pogorszyć stan i pogorszyć chorobę. Dlatego są traktowani zachowawczo.

Usuń lub nie usuwaj migdałków

W specjalnej literaturze medycznej opisano, że obecność migdałków u dziecka jest obarczona poważnymi komplikacjami. Długotrwałe utrudnianie naturalnego oddychania przez nos może prowadzić do opóźnienia rozwoju psychomotorycznego, do nieprawidłowego tworzenia się szkieletu twarzy. Trwałe naruszenie oddychania przez nos przyczynia się do pogorszenia wentylacji wokół zatok nosowych z możliwym rozwojem zapalenia zatok. Słuch może być osłabiony. Dziecko często skarży się na bóle uszu, zwiększone ryzyko rozwoju przewlekłego zapalenia i uporczywej utraty słuchu. Co więcej, częste przeziębienie, pozornie niekończące się dla rodziców, skłaniają lekarza do radykalnych środków. Tradycyjna metoda leczenia dzieci z migdałkami jest bardzo prosta - ich usunięcie lub adenotomia. Dokładniej, jest to częściowe usunięcie nadmiernie powiększonego migdałka gardłowego. To właśnie powiększone ciało migdałowate, które znajduje się w nosogardzieli na wyjściu z jamy nosowej, jest uważane za przyczynę problemów u dziecka.

Adenotomia, można powiedzieć bez przesady, jest dziś najczęstszą operacją chirurgiczną w praktyce otorynolaryngologicznej u dzieci. Jednak niewiele osób wie, że zaproponowano go w czasach cesarza Mikołaja I i do dziś nie zmieniło się wcale. Jednak skuteczność leczenia adenoidów w ten sposób uległa nawet pogorszeniu ze względu na powszechne stosowanie różnych alergii u współczesnych dzieci. Więc tak naprawdę z tej odległej pory nic nowego nie pojawiło się w naukach medycznych? Pojawił się. Wiele się zmieniło. Niestety, podejście do leczenia pozostało czysto mechaniczne - wzrost ciała, jak sto pięćdziesiąt lat temu, skłania lekarzy do jego usunięcia.

Spróbuj zapytać lekarza, dlaczego to niefortunne ciało migdałowate, które tak bardzo zakłóca oddychanie przez nos, powoduje tak wiele problemów i wymaga leczenia chirurgicznego, a praktycznie bez znieczulenia. Zastanawiam się, co odpowiesz. Po pierwsze, rozsądna odpowiedź na to pytanie wymaga dużo czasu, czego nie ma lekarz, po drugie, i to jest bardzo smutne, informacje o najnowszych osiągnięciach naukowych stały się praktycznie niedostępne z powodu ogromnych kosztów utrzymania. Zdarzyło się, i być może jest częściowo prawdą, że lekarze i ich pacjenci są zlokalizowani, jak mówią, „po przeciwnych stronach kontuaru”. Są informacje dla lekarzy, są informacje dla pacjentów, w rezultacie okazuje się, że lekarze mają swoją prawdę, a pacjenci mają własne.

Leczenie migdałków gardłowych

Gdy pojawia się pytanie o potrzebę adenotomii, należy podkreślić, że tutaj zasada „krok po kroku” jest najbardziej akceptowalnym podejściem. Adenotomia nie jest operacją ratunkową, zawsze można ją odłożyć na jakiś czas, aby wykorzystać to opóźnienie do zastosowania łagodniejszych technik medycznych. W przypadku adenotomii konieczne jest, jak mówią, „dojrzewanie”, a dziecko i rodzice oraz lekarz. Mówienie o potrzebie leczenia chirurgicznego jest możliwe tylko wtedy, gdy stosowane są wszystkie środki niechirurgiczne, ale nie ma żadnego efektu. W każdym razie nie jest możliwe skorygowanie naruszeń najlepszych mechanizmów regulacji odporności za pomocą noża, ponieważ ma to na celu wyeliminowanie awarii oprogramowania w komputerze z piłą i siekierą. Możesz tylko próbować zapobiegać komplikacjom za pomocą noża, więc zanim go weźmiesz, musisz upewnić się, że istnieje tendencja do ich rozwoju.

Należy zauważyć, że wykonywanie adenotomii w młodym wieku jest bardzo niebezpieczne. Wszystkie czasopisma naukowe piszą, że przed ukończeniem piątego roku życia każda operacja migdałków jest na ogół niepożądana. Należy pamiętać, że z wiekiem same migdałki zmniejszają swoją objętość. W życiu człowieka występuje pewien okres czasu, w którym organizm jest aktywnie zaznajomiony z otaczającą mikroflorą, a migdałki działają w pełni i mogą nieco wzrosnąć.

W leczeniu takich pacjentów, najstarsza zasada medyczna, która ustanawia hierarchię efektów terapeutycznych: słowo, roślina, nóż, jest najlepiej dostosowane. Innymi słowy, najważniejsze znaczenie ma komfortowa atmosfera psychiczna otaczająca dziecko, rozsądne przejście przez różne przeziębienia bez utraty odporności, niechirurgiczne metody leczenia i tylko w ostatnim etapie adenotomii. Zasada ta powinna być stosowana w przypadku wszystkich chorób bez wyjątku, jednak współczesna medycyna, uzbrojona po zęby w potężne środki oddziaływania, myśli głównie o tym, jak skrócić czas trwania leczenia, tworząc coraz więcej nowych jatrogennych (których przyczyną jest samo leczenie). choroby.

Wśród różnych metod nielekowych, które są przydatne do korygowania niedoboru odporności u dziecka, co skutkuje migdałkami, praktyka pokazuje skuteczność terapii uzdrowiskowej, ziołolecznictwa i leków homeopatycznych. Chciałbym podkreślić, że metody te są skuteczne tylko wtedy, gdy przestrzegane są podstawowe zasady przechodzenia przeziębienia, które omówiliśmy powyżej. Ponadto leczenie prowadzone wyłącznie przez profesjonalistów powinno trwać długo przy obserwacji dziecka przez co najmniej sześć miesięcy. Nawet najdroższe herbaty ziołowe i preparaty homeopatyczne w jasnych opakowaniach nie są tu odpowiednie, ponieważ wymagane jest tylko indywidualne podejście. Dla wszystkich tylko operacja jest taka sama.

Mówiąc o operacji, jeśli tak się stanie, nie można jej odmówić. Mechanizmy ochronne błony śluzowej górnych dróg oddechowych po leczeniu chirurgicznym zostają przywrócone nie wcześniej niż w ciągu trzech do czterech miesięcy. Więc bez konserwatywnego (niechirurgicznego) leczenia nadal nie wystarczy.

Zdarza się, że adenoidy po zabiegu powracają, to znaczy rosną ponownie. Być może w niektórych przypadkach jest to konsekwencją pewnych błędów w technice chirurgicznej, ale w ogromnej większości takich sytuacji technika chirurgiczna nie jest winna. Nawrót adenoidalny jest najpewniejszym znakiem, że nie powinny być usunięte, ale konieczne było wyeliminowanie wyraźnego niedoboru odporności. Interesujący jest punkt widzenia wielu specjalistów otorynolaryngologów na ten temat. Twierdzą, że nawracające migdałki należy leczyć zachowawczo, to znaczy bez operacji. Wówczas nie jest jasne, dlaczego zwykle operuje się zwykłymi nie nawracającymi migdałkami, które są łatwiejsze do leczenia niż nawracające. Jest to tylko jedna z istniejących sprzeczności w medycynie, z mnóstwa, które należy zrozumieć, co następuje: zdrowie jest cennym darem, który jest dawany danej osobie, a następnie z czasem jest tylko marnowany i redukowany. Należy to zawsze pamiętać przy podejmowaniu decyzji o pewnych interwencjach medycznych w ciele dziecka.

Leczenie guzów gruczołowych

Jak leczyć dziecko, jeśli operacja nie jest jeszcze wymagana?

Spróbuj umyć nos i nosogardziel - wystarczy kilka prań, aby uporządkować nosogardziel. Oczywiście wiele tutaj zależy od twoich umiejętności i wytrwałości, a od dziecka - jak będzie tolerował tę procedurę. Ale spróbuj negocjować z dzieckiem, wyjaśnij, do czego służy pranie. Niektóre matki myją nosy swoimi dziećmi przez okres do jednego roku (nawiasem mówiąc, płukanie jest przydatne zarówno w przypadku przeziębienia, jak i zapobiegania przeziębieniom). Dzieci przyzwyczajają się do tej procedury i zdarza się, że sami są proszeni o spłukanie nosa, jeśli doświadczają trudności z oddychaniem przez nos.

Płukanie nosa i nosogardzieli. Najwygodniejsza procedura do zrobienia w łazience. Za pomocą strzykawki (gumowy spray) bierzesz ciepłą wodę lub wywar z ziół i wstrzykujesz ją do nozdrza. Dziecko powinno pochylać się nad wanną lub umywalką, podczas gdy usta są otwarte (aby dziecko nie zadławiało się, gdy popłuczyny przechodzą przez nos, nosogardziel i kiedy łączą się wzdłuż języka). Najpierw łatwo naciśnij strzykawkę, aby woda (lub roztwór) nie przepłynęła zbyt mocno. Kiedy dziecko przyzwyczai się do procedury i nie boi się, można zwiększyć ciśnienie. Mycie elastycznym strumieniem jest znacznie bardziej wydajne. Dziecko podczas prania nie powinno podnosić głowy, a woda myjąca bezpiecznie spłynie po języku. Następnie przepłucz nos przez drugie nozdrze. Oczywiście na początku dziecko nie spodoba się tej procedurze, ale zauważysz, jak usuwa się nos, jak z niego wydobywają się skrzepy śluzu i jak łatwo będzie dziecku oddychać później.

Nie ma specjalnych zaleceń dotyczących ilości używanej wody (roztwór, wlew, wywar). Możesz - trzy lub cztery puszki po każdej stronie, możesz - więcej. Przekonasz się, kiedy nos dziecka jest czysty. Praktyka pokazuje, że wystarczy 100-200 ml na jedno pranie.

Aby spłukać nos, należy preferować kolekcję ziół leczniczych:

1. Trawa Hypericum, trawa wrzosowa, liście podbiału, trawa skrzypowa, kwiaty nagietka - jednakowo. 15 g. Kolekcję zalać 25 ml wrzącej wody, gotować przez 10 minut, nalegać na ciepło przez 2 godziny. Szczep. Do kapania do nosa przez 15-20 kropli, co 3-4 godziny lub do mycia nosa.

2. Liście czerwiu, kwiatów rumianku, nasion marchwi, liści babki lancetowatej, trawy skrzypu polnego, kłącza wzgórza węża - równo (przygotuj i zastosuj, patrz wyżej).

3. Białe płatki róż, trawa krwawnikowa, nasiona lnu, kłącze lukrecji, liście truskawek leśnych, liście brzozy - jednakowo (przygotować i zastosować, patrz wyżej).

4. Trawa serii, kwiaty koniczyny, mała trawa rzęsy, kłącze tataraku, trawa dziurawca, trawa piołun jest zazwyczaj dziewicza - równo (przygotuj i zastosuj, patrz wyżej).

W przypadku braku alergii można wlewać rośliny lecznicze do środka:

1. Korzeń Althea, liście zegarka, ziele Hypericum, biodra, liście matki i macochy, trawa chwastów - równo. 6 g. Odbiór wlać 250 ml wrzącej wody: nalegać na termos przez 4 godziny. Weź 1/4 szklanki 4-5 razy dziennie ciepło.

2. Liście brzozy, kłącze elekampanu, liście jeżyny, kwiaty nagietka, kwiaty rumianku, liście krwawnika, trawa sukcesyjna - równo. 6 g. Kolekcję zalać 250 ml wrzącej wody, nalegać na termos przez 2 godziny. Weź 1/4 szklanki 4-5 razy dziennie ciepło.

3. Trawa Chebrets, ziele łąkowe, słoma owsiana, owoce dzikiej róży, kwiaty kaliny, kwiaty koniczyny, liście malin - jednakowo. 6 g kolekcji zalać 250 ml wrzącej wody, pozostawić w termosie na 2 godziny. Weź 1/4 szklanki 4-5 razy dziennie ciepło.

Jeśli lekarz przepisuje dziecku krople lub maść, działają one najskuteczniej po umyciu nosa - ponieważ błona śluzowa nosa jest czysta, a lek działa na nią bezpośrednio. I rzeczywiście, nie będzie sensu, żebyś wkładał nawet najlepszy lek na nos, pełen wyładowań; lek albo wyczerpie się z nosa, albo dziecko go połknie i nie będzie żadnego efektu. Zawsze dokładnie oczyszczaj nos przed użyciem kropelek i maści leczniczych: albo przez pranie, albo, jeśli dziecko jest w stanie, wydmuchanie (ale pierwsze jest oczywiście lepsze).

Niektórym bardzo kapryśnym dzieciom (zwłaszcza małym) nie wolno spłukiwać nosa. I żadne nawoływania, żadne wyjaśnienia na ich temat nie działają. Dzieci te mogą próbować umyć nos inną metodą, choć nie tak skuteczną.

Dziecko należy położyć na plecach i zakopać pipetą ten sam wywar z rumianku w nosie. Odwar przechodzi przez nos do nosogardzieli, a dziecko połyka. Po takim praniu możesz spróbować oczyścić nos za pomocą ssania za pomocą gumowego sprayu.

Do mycia nosa i nosogardzieli można użyć zwykłej ciepłej (temperatura ciała) wody z kranu. Z nosa, nosogardzieli, z powierzchni migdałków jednocześnie usuwa się mechanicznie skorupy, kurz, śluz z zawartych w nich drobnoustrojów.

Do mycia można użyć wody morskiej (sucha sól morska jest sprzedawana w aptekach; wymieszać 1,5-2 łyżeczki soli w szklance ciepłej wody, przefiltrować). To dobrze, ponieważ, jak każdy roztwór soli, szybko łagodzi obrzęk; Ponadto związki jodu są obecne w składzie wody morskiej, która zabija infekcję. Jeśli w aptece nie ma suchej soli morskiej i mieszkasz daleko od morza, możesz przygotować przybliżony roztwór wody morskiej (wymieszać łyżeczkę soli kuchennej, łyżeczkę sody oczyszczonej w szklance ciepłej wody i dodać 1-2 krople jodu). Może być stosowany do mycia i wywaru z ziół - na przykład rumianku. Możesz na przemian: rumianek, szałwia, ziele dziurawca, nagietek, liść eukaliptusa. Oprócz mechanicznego usuwania infekcji z nosa i nosogardzieli, wymienione leki ziołowe mają również działanie przeciwzapalne.

Niektórzy lekarze przepisują dzieciom z powiększonymi migdałkami 2% roztwór protargol. Praktyka pokazuje, że nie ma znaczącej poprawy stanu dziecka z tego (chociaż wszystko jest znowu indywidualne), jednak zauważono, że protargol wysycha i nieznacznie zmniejsza tkankę migdałków. Oczywiście, najlepszy efekt pojawia się, gdy umieścisz protargol w uprzednio zaczerwienionym nosie - roztwór działa bezpośrednio na migdałki i nie przesuwa się do ustnej części gardła wzdłuż wydzieliny śluzowej.

Aby spuścić lek, dziecko należy położyć na plecach, a nawet odrzucić głowę (jest to łatwiejsze, gdy dziecko leży na krawędzi kanapy). W tej pozycji zaszczepiaj 6-7 kropli protargolu w nosie i pozwól dziecku położyć się bez zmiany pozycji na kilka minut - wtedy możesz być pewien, że roztwór protargol jest „umiejscowiony” tylko na migdałkach.

Procedurę tę należy powtarzać (nie przeskakiwać) dwa razy dziennie: rano i wieczorem (przed pójściem spać) przez czternaście dni. Potem miesiąc to przerwa. A kurs się powtarza.

Bardzo ważne jest, aby wiedzieć, że protargol jest niestabilnym związkiem srebra, który szybko traci aktywność i zapada się piątego lub szóstego dnia. Dlatego musisz użyć roztworu protargolu wyłącznie świeżego preparatu.

Zdarza się również, że zgodnie ze świadectwem lekarza zostanie przepisana adenotomia - operacja cięcia gruczolaka. Technika tej operacji od ponad stu lat. Robi się to zarówno w warunkach ambulatoryjnych, jak i szpitalnych, ale ponieważ nadal istnieje możliwość krwawienia z powierzchni rany po operacji, lepiej jest usunąć migdałki w szpitalu, gdzie operowane dwa lub trzy dni są pod nadzorem doświadczonych lekarzy.

Operacja jest wykonywana w znieczuleniu miejscowym za pomocą specjalnego narzędzia zwanego adenotomem. Adenotom to stalowa pętla na długim, cienkim uchwycie, jedna krawędź pętli jest ostra. Po operacji obserwuje się odpoczynek w łóżku przez kilka dni i monitoruje się temperaturę ciała. Dozwolone jest spożywanie wyłącznie naczyń płynnych i półpłynnych; nic denerwującego - ostry, zimny, gorący; dania tylko w postaci ciepła. Kilka dni po adenotomii mogą wystąpić dolegliwości bólowe gardła, ale ból stopniowo się zmniejsza i wkrótce całkowicie zanika.

Istnieją jednak różne przeciwwskazania do adenotomii. Należą do nich nieprawidłowy rozwój miękkiego i twardego podniebienia, szczeliny podniebienia twardego, wiek dziecka (do 2 lat), choroby krwi, podejrzenie raka, ostre choroby zakaźne, ostre choroby zapalne górnych dróg oddechowych, prątki, okres do 1 miesiąca po profilaktyce szczepienia.

Wraz z oczywistymi zaletami (zdolność do wykonywania zabiegów ambulatoryjnych, krótki czas trwania i względna prostota techniczna operacji), tradycyjna adenotomia ma kilka istotnych wad. Jednym z nich jest brak kontroli wzrokowej podczas operacji. Przy dużej różnorodności budowy anatomicznej nosogardzieli, przeprowadzenie interwencji „na ślepo” nie pozwala chirurgowi na wystarczające usunięcie tkanki gruczołowej.

Poprawa jakości i skuteczności operacji przyczynia się do rozwoju i wprowadzania nowoczesnych technik do otolaryngologii dziecięcej, takich jak adenotomia aspiracyjna, adenotomia endoskopowa, adenotomia z zastosowaniem technologii golenia w znieczuleniu ogólnym.

Adenotomię aspiracyjną wykonuje specjalny adenotom zaprojektowany i wprowadzony do praktyki otorynolaryngologicznej przez B.I. Kercheva. Adenotom aspiracyjny jest wydrążoną rurką z przedłużonym na końcu odbiornikiem dla adenoidów w postaci buta. Drugi koniec adenotomu jest podłączony do ssania. Z adenotomią aspiracyjną wyklucza się możliwość aspiracji (wdychania) fragmentów tkanki limfoidalnej i krwi do dolnych dróg oddechowych, a także uszkodzenia struktur anatomicznych znajdujących się w nosogardzieli.

Adenotomia endoskopowa. Interwencja w usuwaniu migdałków jest przeprowadzana w znieczuleniu ogólnym (znieczulenie) z wentylacją mechaniczną. Sztywny endoskop z optyką 70 stopni jest wkładany do ujścia gardła do poziomu zasłony o miękkim niebie. Wykonuje się badanie nosogardzieli i tylnych części nosa. Ocenia się wartość roślinności adenoidalnej, ich lokalizację, nasilenie zdarzeń zapalnych. Następnie przez jamę ustną w nosogardzieli wstrzykuje się gruczolak lub gruczolak aspiracyjny. Pod kontrolą wzroku chirurg wykonuje usunięcie tkanki limfadenoidalnej. Po zatrzymaniu krwawienia pole chirurgiczne jest ponownie badane.

Znacznie poprawia jakość adenotomii za pomocą mikrodebridera (golarki). Mikrodebryda składa się z konsoli elektromechanicznej i uchwytów połączonych z nią końcówką roboczą i pedałem, za pomocą których chirurg może uruchomić ruch i zatrzymać obrót noża, a także zmienić kierunek i tryby jego obrotu. Końcówka mikrodębnika składa się z pustej części stałej i ostrza obracającego się wewnątrz. Wąż ssący jest podłączony do jednego z kanałów uchwytu, a ze względu na podciśnienie usuwana tkanka jest zasysana do otworu na końcu sekcji roboczej, miażdżona przez obracające się ostrze i zasysana do zbiornika ssącego. Aby usunąć tkankę gruczołową, końcówka robocza golarki jest wkładana przez połowę nosa do nosogardzieli. Pod kontrolą endoskopu wprowadzonego przez przeciwną połowę nosa lub przez jamę ustną migdałek migdałków jest usuwany.

W okresie pooperacyjnym dziecko powinno obserwować tryb domowy w ciągu dnia, w ciągu następnych 10 dni konieczne jest ograniczenie aktywności fizycznej (gry na świeżym powietrzu, zajęcia wychowania fizycznego), aby wykluczyć przegrzanie, jedzenie powinno być delikatne (ciepłe, niedrażniące jedzenie). W nieskomplikowanym okresie pooperacyjnym dziecko może uczęszczać do przedszkola lub szkoły w dniu 5 po usunięciu migdałków.

Po operacji wiele dzieci nadal oddycha przez usta, chociaż przeszkody w normalnym oddychaniu zostały wyeliminowane. Pacjenci ci muszą przypisać specjalne ćwiczenia oddechowe, które wzmacniają mięśnie oddechowe, przywracają prawidłowy mechanizm zewnętrznego oddychania i eliminują nawyk oddychania przez usta. Gimnastyka oddechowa odbywa się pod nadzorem specjalisty fizjoterapii lub w domu po odpowiednich konsultacjach.

Zapobieganie zapaleniu gruczołów i gruczolakowatości.

Najpewniejszym sposobem uniknięcia tego jest uniknięcie infekcji. A jego głównym źródłem wśród dzieci jest przedszkole. Mechanizm jest prosty. Dziecko przychodzi po raz pierwszy do przedszkola. Do tej pory nigdy nie byłem chory i nie rozmawiałem z dwójką dzieci w najbliższej piaskownicy. A w ogrodzie jest duża grupa rówieśników: zabawki i ołówki są lizane, łyżki, talerze, bielizna są wspólne. I zawsze będzie jedno lub dwoje dzieci, których smarkanie zwisa do pasa, które rodzice „utknęli” w ogrodzie, nie dlatego, że dziecko musi się rozwijać, kontaktować się z dziećmi, ale dlatego, że muszą pracować. Niecałe dwa tygodnie później, gdy nowicjusz zachorował, zaczął puchnąć, zakaszlał, zamrugał (do 39.). Lekarz z kliniki spojrzał na gardło, napisał „ARVI (ARI)”, wyznaczył antybiotyk, który lubi. Fakt, że będzie działać na tę infekcję, jest tym, co babcia powiedziała w dwóch: mikroby są teraz odporne. A w sytuacji, gdy dziecko ma ostrą chorobę układu oddechowego, wcale nie jest konieczne natychmiastowe „formowanie” antybiotyku. Jest możliwe, że jego układ odpornościowy, po pierwszym spotkaniu z infekcją, sam sobie z tym poradzi. Niemniej jednak dziecko otrzymuje antybiotyk. Moja matka spędziła z dzieckiem siedem dni i poszła do lekarza: „Nie ma temperatury? Tak zdrowe! ” Mama - do pracy, dziecko - w ogrodzie. To nie tylko odzyskiwanie dzieci przez tydzień! W tym celu potrzebujesz co najmniej 10-14 dni. A dziecko wróciło do zespołu, przyniosło mu nieleczoną infekcję i przedstawiło ją wszystkim, których mógł. I podniósł nowy. Na tle osłabionego antybiotyku i choroby odpornościowej zdarza się to bardzo często. Występuje przewlekłe zapalenie.

Tak więc główną profilaktyką jest odpowiednie i niespieszne leczenie przeziębienia u wszystkich dzieci.

Przepisy tradycyjnej medycyny do leczenia migdałków gardłowych:

Wlej 15 g suchej, posiekanej trawy anyżowej w 100 ml alkoholu i pozostaw na 10 dni w ciemnym miejscu, okresowo potrząsając zawartością, a następnie odcedź. W przypadku polipów w nosie rozcieńczyć przygotowaną nalewkę zimną przegotowaną wodą w stosunku 1: 3 i zaszczepić 10–15 kropli 3 razy dziennie, aż do całkowitego zaniku migdałków.

W przypadku polipów w nosogardzieli rozpuścić 1 g mumii w 5 łyżkach przegotowanej wody. Mieszankę należy wkraplać do nosa kilka razy dziennie. Jednocześnie z tym zabiegiem rozpuść 0,2 g mumii w 1 szklance wody i pij małymi łykami przez cały dzień.

Aby spowolnić rozwój migdałków, zaleca się picie oleju z ryb.

Wycisnąć sok z buraków i wymieszać z miodem (na 2 części soku z buraków 1 część miodu). Pochowaj tę mieszaninę z 5-6 kroplami do każdego otworu nosowego 4–5 razy na dobę z przeziębieniem u dziecka spowodowanym przez adenoidy w nosogardzieli.

Spowolnienie rozwoju migdałków regularne mycie nosa i gardła słoną wodą.

Co 3-5 minut, zaszczepić 1 kroplę dużego soku z glistnika do każdego otworu nosowego 1-2 razy dziennie. Tylko 3-5 kropli. Przebieg leczenia wynosi 1-2 tygodnie.

Wymieszać wrzące zioła z wodą z dziurawego dziurawca i niesolonego masła w stosunku 1: 4. Do każdej łyżeczki mieszanki dodać 5 kropli soku z trawy z większego glistnika, dokładnie wymieszać. Umieść 2 krople mieszanki 3-4 razy dziennie do każdego otworu nosowego. Przebieg leczenia wynosi 7-10 dni. Jeśli to konieczne, powtórz zabieg po 2 tygodniach.

Domowe środki na leczenie adenoidów

Zaszczepić w olejku z nosa tuja, 6-8 kropli do każdego nozdrza w nocy. Przebieg leczenia migdałków to 2 tygodnie. Po tygodniowej przerwie powtórz kurs.

Wymieszać w 1 szklance przegotowanej wody 0,25 łyżeczki sody oczyszczonej i 15-20 kropli 10% alkoholowego roztworu propolisu. Opłukać nos 3-4 razy dziennie roztworem, wlewając do każdego otworu nosowego 0,5 szklanki świeżo przygotowanego roztworu z adenoidami.

Zioła i opłaty za leczenie migdałków gardłowych

Wlać 1 łyżkę przypominającej bluszcz trawy budra 1 szklanką wody, gotować przez 10 minut na małym ogniu. Wdychać opary traw przez 5 minut 3-4 razy dziennie z adenoidami.

1 szklankę rozgniatanej owocni orzecha włoskiego zalać 1 szklanką wody, zagotować i zaparzyć. Zaszczepić w nosie 6-8 kropli 3-4 razy dziennie. Przebieg leczenia migdałków to 20 dni.

Wlać 2 łyżki stołowe 1 szklankę wody, gotować przez 7-8 minut, nalegać 2 godziny. Opłukać nosogardziel 1-2 razy dziennie przez 7 dni z adenoidami.

Weź 1 część oregano i ziół podbiału, 2 części trawy sukcesyjnej. 1 łyżka kolekcji zalać 1 szklanką wrzącej wody, nalegać 6-8 godzin w termosie, odcedzić, dodać 1 kroplę oleju jodłowego, spłukać nos i nosogardziel 1-2 razy dziennie. Przebieg leczenia migdałków to 4 dni. Portal o zdrowiu www.7gy.ru

Weź 10 części liścia czarnej porzeczki, rozgniecione owoce dzikiej róży, kwiaty rumianku, 5 części kwiatów nagietka, 2 części kwiatów kaliny. 1 łyżka kolekcji zalać 1 szklanką wrzącej wody, nalegać 6-8 godzin w termosie, przecedzić, dodać 1 kroplę oleju jodłowego i spłukać nos 1-2 razy dziennie. Przebieg leczenia migdałków to 3 dni.

Weź 2 części kory dębu i 1 część ziela dziurawca i liść mięty. 1 łyżkę kolekcji zalać 1 szklanką zimnej wody, doprowadzić do wrzenia, gotować przez 3-5 minut, nalegać 1 godzinę, odcedzić, wypłukać nosogardło 1-2 razy dziennie z adenoidami.

W celu zapobiegania migdałkom i polipom należy przygotować maść z trawy Hypericum (1 część proszku z trawy zmieszanego z 4 częściami niesolonego masła) i 1 łyżeczkę dodać 5 kropli soku z glistnika, spuścić do małej butelki i wstrząsać, aż nadejdzie pora na emulsję. Zaszczepić 3-4 razy dziennie po 2 krople do każdego otworu nosowego z adenoidami.

Przepisy Vanga z migdałków

Korzenie suszone z korzenia halder wcierane w proszek. Przygotuj ciasto z mąki i wody i wyciągnij je na długą wstążkę. Szerokość tej taśmy powinna być taka, aby można ją owinąć wokół gardła pacjenta. Następnie dobrze jest posypać taśmę ciasta sproszkowanym ziołowym proszkiem leczniczym i owinąć nim szyję pacjenta, aby migdałki były z pewnością pokryte. Połóż na górze bandaż lub prześcieradło bawełniane. Dla dzieci czas trwania tego kompresu nie powinien przekraczać pół godziny, a dorośli mogą go zostawić na całą noc. Powtórz w razie potrzeby. Jednocześnie dla małych dzieci czas trwania kompresji wynosi od pół godziny do godziny, dla dużych - od 2 do 3 godzin, a dorośli mogą zostawić kompres na całą noc.

5 łyżek wody, 1 g „mumii”. Wstaw 3 do 4 razy dziennie.

Zrobić kompres z miękkiego ciasta, posypać go agrestem i pokroić na szyję. Powtórz procedurę 1 - 2 razy przez pół godziny.